vrijdag 31 augustus 2012

Het is volbracht...!

Het is volbracht...!
HONDERD honden in Callosa...!!! Fantastisch dat het uiteindelijk is gelukt.

Vandaag het aller laatste hondje gefotografeerd. In mijn gebrekkig Spaans heb ik de vrouw uitgelegd wat ik aan het doen was. En haar gefeliciteerd dat haar hond nummer cien, honderd, was. Ik ben super trots op mezelf en blij dat het klaar is. En natuurlijk begonnen met een warme Magdalena mmmmmmh...

Zo en nu...
De maand zit erop. Alles staat gepakt beneden het huis en atelier zijn schoon. En schrijf nu het aller laatste stukje. Ik ben blij verrast dat er zoveel mensen mij hebben gevolgd de afgelopen maand. Erg leuk om te zien dat het niet alleen mensen uit Nederland waren maar ook uit o.a. Spanje, Duitsland en Rusland. Handig dat je deze blog kunt vertalen. Dank je wel voor jullie interesse en reacties.

Over twee uur vertrekt de bus naar Benidorm en dan door naar Alicante. Als het goed gaat dan vliegen we om 19.00 uur naar Amsterdam.
Dat wordt laat naar bed. Tegen 22.00 uur landen en nog zo'n kleine 3 uur rijden, maar dan eindelijk...

Dag zon, dag hondjes, dag Altelier E1, dag Callosa, hallo home sweet home...




donderdag 30 augustus 2012

Even voorstellen... Magdalena

Mijn laatste siësta

Het is zo'n heerlijk dagje vandaag, ontwaak net uit m'n laatste siësta. Dacht schrijf nog een klein stukje.

Had nog een rondje hond gedaan, maar de laatste is nog niet gevonden. Verder wat lekker aanrommelen en ben ik al wat aan het inpakken. Veel van m'n gereedschappen en materialen die hierheen zijn gesleept, heb ik niet eens gebruikt. Mooi dat het er was voor het geval dat... maar het was ook veel te warm om boven een hete dampende soldeerbout te hangen of me in het zweet te zagen. Heb zoals ik graag wilde de omgeving gefotografeerd wat mij erg heeft geboeid. En ik heb uiteindelijk mijn collectie huisjes uitgebreid tot vijftien stuks. Daarvan heb drie in karton gemaakt. Om toch een beetje in te kunnen schatten hoe ze er uitzien als ze ruimtelijk worden. En dat is geheel naar wens. Heb het plan om ze morgen nog een beetje te verstevigen met een dun laagje papier dat ik hier gekocht heb.
Deze maand waren er samen met mij twee andere kunstenaars in Callosa Joan en Connie. We hebben het erg gezellig gehad, leuke gesprekken gehad en veel gelachen.

...Jeetje wat een dikke donderslag bij heldere hemel...! Met nog even een fijn regenbuitje... We hebben de afgelopen dagen wel wat variatie gehad met het weer, erg leuk.

Aan het begin van dit stukje vertelde ik dat deze dag heerlijk was, maar niet alleen deze dag is heerlijk. Als ik terug kijk op de afgelopen maand dan was het ook zo de moeite waard om naar Spanje te gaan. En voel me een klein beetje weemoedig dat deze dag tevens de laatste echte Callosa dag is. Morgen zal de dag wordt van de terugreis. Hoewel ik ook weer naar thuis verlang. Maar wat kan een maand in het begin lang lijken en toch zo kort zijn. Indrukwekkende belevenis...

Zo en dan nu klaar maken voor de een het laatste etentje in Benidorm, een leuke stad wat ik niet had verwacht ;)

Negenennegentig...!!!

YESSSS... Ik heb NEGENENNEGENTIG
honden gefotografeerd...!!! Het is me gewoon bijna gelukt. Ik sta echt helemaal versteld en heb twee keer goed geteld, het klopt gewoon.

Erg grappige is dat anderen ook worden besmet met het hondenvirus.
Joan wilde graag eens mee op hondenjacht. We waren vroeg opgestaan voor een net uit de oven gekomen, Magdalena bij het bakkertje om de hoek gekocht. Dit is een verrukkelijk zacht, zoete cake. Het ziet eruit als een muffin, maar is het zeker niet en veeeele malen lekkerder. Magdalena... zou het de naam zijn dat deze dag tot een goed einde zal worden volbracht?!

Gisteravond had ik een beetje m'n twijfels of ik het wel zou halen, maar nu nog eentje en dat gaat zeker lukken.
Het zou wel heel erg tof zijn als ik Jack dan zou kunnen pakken. Het is inmiddels een week geleden dat we elkaar voor het laatst zagen.

woensdag 29 augustus 2012

Negenentwintig dagen

Vandaag is het negenentwintig dagen geleden dat ik in Spanje aankwam. Vanavond kwam het zo uit dat ik toch maar weer eens ben gaan eten in de pizzeria, waar ik de tweede dag ook had gegeten. Toen dacht ik niet al te vroeg te gaan eten want ja Spanjaarden eten laat. Ik was de enige die daar aan het eten was en om tien uur werd ik toch heus weggekeken. En als je daar zo in je eentje bent op de tweede dag en in de pizzeria dan smaakte je pizza ook helemaal niet lekker.

Maar... vandaag 'n heerlijk, een andere dat wel, pizza gegeten. En nu denkende... jee nog twee dagen en het is de maand voorbij. Het werd na de tweede dag steeds beter, gelukkig, maar nu negenentwintig dagen later is is het jammer dat je voelt dat het afscheid nemen begint.

Bijvoorbeeld de klok die elk kwartier aangeeft wat de tijd is. Een keer kwart over, twee keer half, drie keer kwart voor en zoveel keer de tijd. Het boeiende mij omdat de klokken veel te vertellen hebben in het dorp. Je hoort niet alleen wat de tijd is, maar ook wanneer er een bruiloft is en het lange inluiden van de processie of als er iemand is overleden.
Want deze maand in Callosa zijn er, ik denk inclusief vandaag, ongeveer tien mensen overleden. Je ziet het aan de pamfletten aan de muren en je hoort het aan het droevig luiden van de klokken. Dit gebeurt dan op de avond voor de begrafenis en op de dag zelf. Indrukwekkend dat het luiden zo vaak op de dag gebeurt en telkens met zijn eigen verhaal.
Wat zou ik nog meer missen...? Ik denk toch wel de helder blauwe zee de zon die zo vertrouwd aan de hemel bleef schijnen. Oké op drie dagen na niet, maar de warmte is erg fijn. En bovenal het licht dat zo ontzettend mooi is. En de heldere kleuren.

Het is alweer laat morgen maar eens verder schrijven hoe ik mijn laatste dag ervaar... Welterusten.

Tachtig wat prachtig...!

Het is me vandaag gelukt om weer eens negen honden te fotograferen.
De teller staat nu op TACHTIG...!!!

Maar dit keer heb ik behoorlijk lang moeten zoeken. Zo lang dat ik het bijna ging opgeven. Moe van het wandelen en telkens dezelfde rondjes en dezelfde straatjes met dezelfde mensen. Ik kan echt zeggen dat ik elk straatje in Callosa smal, steil of doodlopend inmiddels op m'n duimpje ken. En ik heb leuke 'Hola vrienden' gemaakt met een aantal oude mannetjes op hun stoepje voor de deur en met de stratenveger. Vandaag was hij zo enthousiast dat hij me al van ver groette. Maar de hondjes liggen niet meer zo voor het oprapen. En kom nu ook vaker hondjes tegen die ik al heb gefotografeerd. Maar ik ben heel blij met de tachtig die ik nu heb verzamelt. En blijf het een leuk idee vinden dat het allemaal honden uit Callosa zijn. En je ziet op de foto zo mooi dat de eerste blik gevangen is.

Vanmorgen ook zo'n prachtige moment gevangen van Scoobie Doo in het park. Hij lag daar, los, lekker op een stok te kluiven. Zijn baasje was druk aan het sms'en en dat gaf mij ongemerkt de ruimte om mijn camera op zijn hond te richten. En plots was de hond gespitst en zag mij staan. Een geweldig gevoel als ik zo'n moment vast leg. Het is een te gekke foto geworden.

En morgen...? Op naar de honderd...

dinsdag 28 augustus 2012

Elf hondenoogjes

Het wordt steeds lastiger om de hond te vinden die heerlijk van de zon geniet of waakt voor zijn huis in de deur. De meeste zijn met baas op pad en die hebben geen interesse. Gistermorgen drie en tegen de avond na een kleine ronde nog eens drie. Mag niet klagen met zes, maar had er graag wat meer bij gehad loop toch een beetje achter.

Vanmorgen ging het alweer stukken beter. Ze waren zelfs zo enthousiast dat ze al de deur uitsprongen om met veel geblaf mij niet te begroeten. Terwijl ik voorbij liep dacht ik d'r zal maar eentje in m'n kuiten bijten.

Met maar liefst elf hondenoogjes die me vanmorgen aankeken, eentje die knipoogde, is de tussenstand nu 65 honden...!

Vanavond nog een rondje hond. En toen was daar de dierenarts. Niet eerder opgevallen maar wel genoeg honden...! Heb er zes gefotografeerd en dat worden er alweer 71 honden...

zondag 26 augustus 2012

Het regent, het regent....

Wat een weer vandaag het begon rustig met wat druppels, maar na een klein uurtje werd het een stortregen. Het water stroomde als een wild waterbaan door de straten. Hoe zou het beneden zijn geweest...?!

Vanmorgen in het zonnetje heb ik nog drie honden gevonden die me wilden aankijken maar de andere vier hadden geen zin. Dat is erg jammer maar dat hoort bij het spel. En s'middags na het hondenweer niet meer buiten geweest. Wat dag 6 betreft was een zeer hondmagere dag.

zaterdag 25 augustus 2012

A lucky dog...

Het is echt bijzonder dat ik vandaag negen honden ben tegengekomen.
En heb ik gisteren toch nog spontaan die ene hond gespeurd op een balkonnetje om de hoek.
Daarmee wordt de tussenstand voor vandaag...
VIJFTIG honden...!
Indrukwekkend, ik ben precies op de helft op dag vijf.
What a Lucky dog...!

vrijdag 24 augustus 2012

De vierde dag

Het werd avond en het werd morgen. De vierde dag. Rustig aan begonnen en zo was het ook in het hondenrijk van Callosa. Voor half 10 geen hond gezien en zo gebeurde het dat een kleine wolk van moedeloosheid over mij heen trok.

Maar het werd beter toen ik de berg weer opging en dwaalde door de leuke kleine straatjes. Vandaag is het zo warm, dat de druppels langs m'n gezicht en rug naar beneden glijden. Deze dag wordt nog warmer dan de extreem warme dag van gisteren. Inmiddels een hond gefotografeerd...

Toen zag ik heel ver weg twee kleine hondjes. Strategisch bedacht welke straat ik zal nemen om ze spontaan tegen het lijf te lopen. Honden hebben verrekte snel door dat ik iets van ze wil. Goed de pas erin en langs een viertal oude mannen die gezellig op een bankje zitten te kletsen, precies als gisteren. De goede straat gekozen zag ze in de verte aankomen. Camera start klaar, maar al snel had ik door dat het de twee olijke vriendjes waren. Jammer, een dezer dagen had ik ze al gefotografeerd.

En plotseling liep het storm alsof er een hondenneus begint te ontwikkelen. In een knus straatje lagen ze van huis naar huis, acht op een rij, geweldig! En allemaal nieuwe harige hondenkoppies.

De vierde dag en nog na 1 hond speuren...!

donderdag 23 augustus 2012

Blij als een jonge hond

Voor het eten een heel klein rondje dan, kan het niet laten. Ach... en moest ik niet toevallig nog wat boodschappen hebben, komt dat mooi uit.

Ja ja ik heb drie hele mooie blikken kunnen vangen. Waardoor de scoren voor vandaag 31 wordt..!!!

De laatste is echt zo te gek! De hond is verre familie van de hazewinden. Dit vertelde zijn baasje een korporaal uit Nederland die al vijfendertig jaar in Spanje woont. Aan de zijkant van zijn pandje had hij de strepen rood, wit en blauw geschilderd. Tijdens ons gesprek ging de hond aan onze voeten op de stoep liggen. Haar vacht is als de kleur van het gele steengruis wat je hier veel ziet en een deel van haar ranke lange poten zijn wit. Mooie donkerbruine hondenogen.

Dan op het juiste moment kijkt ze me aan en haar blik ligt vast, prachtig! Huppelend ging ik met m'n boodschappen de berg weer op naar huis, als een jonge hond zo blij blij.
Dag, dag 7.

Warempel...

Warempel het is me gelukt...! Zeven nieuwe harige koppies erbij. Toch wat langer dan een uurtje onderweg, maar ik ben blij en sweaty.

Zo en nu heb ik zin in een heerlijk bad met heel veel schuim. Net, op de terugweg, vers fruit gekocht en er is nog een klein stukje cake. Samen met 'n heeel groot koel glas water heb ik even een vervroegde siësta. Heerlijk!
En dat mag ook wel, want op dit moment blijkt het EXTREEM warm te zijn in Callosa.

No perros

Met de mooie zonnige ochtendglorie in m'n gezicht weer op pad. Ben benieuwd, want gisteren had ik wel een super scoren.

Maar na twee en half uur te hebben rond gesnuffeld, was er (nog) geen hond op straat...! Toen ben ik hondsmoe richting huis geklauterd. En van dat intensieve wandelen krijg je berehonger. Ik heb me een broodje kaas gemaakt en ondertussen met mezelf in overleg... wat te doen?
In ieder geval de wekker niet meer op half 7, gelukkig, geen hond die zo vroeg opstaat. Verder zie ik dat het nog best vroeg is, zou ik toch nog een uurtje gaan wandelen...?
Hm... gezien de tijd, als ik die vergelijk met gisteren is er een grote kans. Hup Alin, in de benen je kunt het...

woensdag 22 augustus 2012

Once perros

Het begint steeds leuker te worden om honden te spotten en het lijkt ook alsof ik wordt uitgedaagd. Vanmorgen vroeg op pad en dan dwaal je wat door de straten naar beneden op het geblaf af. Dat is er genoeg, maar een straat verder op of ze gaan net naar binnen of ze zitten al binnen, bij het open raam. Tja en dan kom je er genoeg tegen met hun baas. Toch twee mensen gevraagd of ik foto van hun hond mocht maken, maar dat werkt niet. De honden zijn te afgeleid en worden nerveus van mij dat ik dat ding maar in hun neus druk.

Maar... op een geven moment liep ik door een lange straat met hoog gestapelde huizen, Spaanse nieuwbouw. Toen er plots zo'n 10 meter voor mij, met een vlug tempo, een klein zwart hondje op korte pootjes de straat overstak. Dus er achteraan, zo vlug als ik kon op m'n slippers. In het straatje aangekomen natuurlijk geen hond te zien. Jammer... dan maar verder op verkenning. Ik was de straat nog niet verder ingelopen of ja hoor daar staat er een tegen een autoband te piesen. Het was een andere maar dat geeft niets, m'n tweede hond.

En om kwart over elf had ik al met al toch maar even negen honden gefotografeerd. Helemaal te gek en het leuke is dat ik steeds meer gespitst raak op de beestjes...! Maar iets minder is dat ik last krijg van m'n enkels. Het is hier echt steil. Zo erg dat mijn voeten in een stand staan dat ik bang ben dat m'n Achilles zou kunnen knappen. Het is straat in en omhoog en straat uit en weer naar beneden. En dan toch weer eens door hetzelfde straatje naar beneden, want hoorde ik daar geblaf...

Later op de middag nog even wat papier gekocht en YES, vijf honden gespot. Helaas waren er twee die me niet aan wilden kijken en de derde veel te speels, dat was een prachtig log beest. Jammer dat ze niet gelukt zijn, maar al met al elf honden en dat voor twaalf uur. Op de terug weg nog even langs een klein bakkertje en daar een stuk zelf gemaakte cake gekocht. Lekker... dat verdiende ik wel na zo'n lange wandeling.

Op het stoepje voor de deur heerlijk genieten van mijn lekkere cake. Ja, erg he ik zit al op het stoepje en zeg tegen voorbijgangers vrolijk Ola , als een echte Spaanse. Natuurlijk ik zit er niet zomaar he, stel dat er eentje langs loopt. Het wordt al een beetje een verslaving. M'n oren zijn al behoorlijk gespitst of ik nageltjes hoor op de straatstenen of wat gehijg. De straten zijn zulke enorme gehoorgangen dat het geluid van een hond vrij snel te horen is.

Inmiddels weet ik dat er dagelijks een kleine Jack russell door mijn straat gaat. Echt een assootje elke hoek of drol moet door hem besproeit worden om daarna, afzettend met z'n achterpoten, naar de andere hoek of drol door te schieten. Helaas nog geen Jack terwijl ik een tweede stuk cake pak hoor ik door het open keukenraam gehijg... Potverdikke zul je hem hebben, camera gepakt en ja hoor daar is hij dan! Even kijkt hij me aan en schiet vervolgens van hoek naar hoek naar beneden, te laat.
Maar ik wachten op hem, hij komt weer terug. En ja hoor, na enkele minuten hoor ik hem weer en staan we, helaas te ver, oog in oog. Nu heb ik je, dacht ik, dus loop naar hem toe. In de tussen tijd stel ik mijn camera in en piest hij nog eens prins heerlijk over een reeds door hem bepieste drol. Maar hij is zo snel en weet blijkbaar wat ik van hem wil, geen moment kijkt hij me aan en rent mij dan voorbij...! WAT een mormel. Rent snel het doodlopende straatje naast mijn huis in en gaat helemaal achterin nog even lekker zitten schijten. Daarna schraapt hij z'n achterpoten start klaar om, de enige uitweg, via de trap naar boven op te schieten... weer mis.

Nog acht dagen en de tussenstand is eenentwintig.

dinsdag 21 augustus 2012

Goede vangst

Vandaag heb ik een goede vangst, in totaal tien fantastische hondenblikken. Ik had wel een paar honden meer gefotografeerd maar die foto's zijn niet zoals ik ze graag zou hebben. Dat is wel jammer, en maakt het ook des te spannender of ik mijn doel ga halen.

De foto die ik zoek is niet zomaar van een hond in het voorbijgaan. Het is wel dat de hond en ik elkaar echt aankijken, de blik is het belangrijkste. Vandaar dat dit het beste werkt zonder bezitter omdat er toch tussen de bezitter en de hond een spanning ontstaat. De bezitter wil zijn hond mooi op de foto maar de hond wil zijn dagelijkse rondje ongestoord voortzetten.

Daarom zijn de honden die ik spontaan ontmoet de honden die ik zoek. Dan alleen ontstaat een kort contact tussen ons twee. Er is niemand in de directe omgeving die voor afleiding zorgt. Je voelt de spanning, een vreemde, gaan we elk moment blaffen of gaan we kwispelen. Dit wordt mijn moment en heb enkele seconden om een de foto te maken. Anders is het te laat, beeld bewogen en de blik vervlogen.

Hond(erd) in Callosa

Verse hondenkoekjes daar moet het mee lukken.

Hond(erd) in Callosa...!

Mijn eerste ontmoeting met Callosa was de hond. Tijdens een wandeling heb een prachtige dalmatiër gefotografeerd op het balkon. Zijn treffende blik is bij mij blijven hangen. Wat mij met de dagen steeds meer opviel was dat bijna elke bewoner wel een hond in zijn bezit had! En dat tot nu de avonden worden ingeluid met telecommunicare geblaf. Of als je op een blij morgen je eerste stapt buiten de deur zet dat een drol je groet of op elke hoek van de straat er een vers stroompje territorium is geplaatst. Zo vaak dat de huizen er door geel bruin verzuren.

Ik moet zeggen dat ik weinig met honden heb, ben echt een kattenmens. Maar het woord hond in honderd ging mij de afgelopen tijd steeds meer fascineren. En omdat ik de gedachte niet meer los kon laten, is dit project gaan leven. Vanaf vandaag heb ik tien dagen om minstens tien honden per dag te fotograferen.

Deze trouwe viervoeter is overal, maar ook als ik ze zoek...? Omdat ik steeds meer op ze begin te letten, zie je dat er in Callosa een geheel eigen hondenwereld heerst. Sommigen los lopend op vrije voet en sommigen in de deur opening of vast dichtbij huis. Vanmorgen heb ik al vijf hondenblikken gevangen, maar die vers gekochte hondenkoekjes werken nog niet echt mee! Geen honden die ze lust...!
Nu eerst siësta en tegen vijven nog maar eens op hondenjacht.

maandag 20 augustus 2012

YoYo

Het moment waar ik zo naar uit kan zien na een warme dag, zee en strand is... mijn eigen samengestelde ijsje van YoYo...!

Bij deze heerlijke ijsshop pak je een fleurig gekleurd bakje je kunt kiezen uit rose, blauw of groen. Hierin tap je je eigen (zoveel je maar wil mmmh) ijs. Alle smaaksensaties zijn aanwezig. Is je bakje naar wens lekker VOL getapt dan loop je een stukje door. En dan sta je oog in oog met duizenlend en een dingen om je ijsje mee te verlekkeren. Denk maar aan alle soorten fruit, ananas, druifjes, kiwi's, aardbei. Dan de keuze in chocolaaaa wit, bruin, puur of met nootjes noem maar op. Heb je dat deel gehad loop je weer een klein stukje verder.... En daar worden je ogen gestreeld met alle soorten gekleurde of choco hagels, verschillende koekjes als waaiertjes en rolletjes, of stukjes knapperige amandel of walnoot, zalige kokos- of koekkruimels, roze of blauwe spekjes en mooi gekleurde zoete snoepjes. En als je wilt sluit je af met een doop van chocolade, aardbei of vanille saus, maar dat wordt mij iets te gek!

Mijn favoriet blijft toch yoghurt naturel. En als verrassing heb ik vandaag mint ook eens geprobeerd, super combi. Daarover strooi ik heerlijke krokante chocokoekjes met zalige kokos en koekruimels en knapperige stukjes amandel. Wat een zalige verkoeling...!

zaterdag 18 augustus 2012

Koelkast

Wordt ik wakker van een rare geluid uit de keuken. Terwijl ik naar beneden loop, hoop ik ondertussen dat de koelkast niet gaat bezwijken met deze hitte. Zal d'r es een schop tegen geven.

Als ik het licht aan doe zie ik deze muzikale vriend...!

vrijdag 17 augustus 2012

Waardevolle dag

Deze dag is verkozen tot een waardevolle dag. Toen ik wakker werd heb ik besloten dat deze dag een dag wordt van bewust niets moeten.

Dat is nog niet zo gemakkelijk voor mijn Nederlandse psyche, kan ik je zeggen. In dit land regeert de zon en zij bepaald hoe je je dag gaat indelen. Het houden van een siësta is onontkomelijk, maar je overgeven aan een siësta is best moeilijk. Het is me tot nu twee keer echt gelukt en dit bedoel ik niet als een cynisch grapje. Natuurlijk ligt dat aan mijzelf ik ben hier gekomen om te werken. En wil elke minuut zo goed als mogelijk gebruiken. Maar vanaf 12.00 begint de zon haar warmte uit te stralen en dat loopt dan gedurende de dag op rond de 40/ 45 graden. Tja om dan rond het middag uur te beginnen aan een heerlijke zomerse wandeling, is warm. Na twee keer toch eigenwijs geprobeerd te hebben ben ik overtuigd waarom men binnen blijft. En je hoeft ook geen verkoeling te zoeken in een supermarkt, wat ik graag doe, die zijn allemaal dicht. Dus ja langzaam aan merk je dat sommige dingen niet meer gaan zoals je bent gewend of zou willen. Vandaar deze dag, dit Nederlandse bijtje mag even niet bezig bijen en gaat de uitdaging aan.

Deze dag is waardevol omdat...
ik niet de berg af ga. Ik blijf lekker rond huis, op het dakterras of in m'n atelier. Geen berg af en daarna op met zes liter water. Een simpel gebakken eitje op een iets te droog broodje, smaakt best lekker. De siësta komt precies op tijd. Midden in het fascinerende verhaal van 'The ringmaster's daughter' van Jostein Gaarder met 'n zak Cheetos. En dat Engels gaat me verbazingwekkend goed af. Nog twee tekeningen en mijn collectie van dertien is klaar.

Was ik bijna geslaagd in deze niets moet dag... tot m'n buurvrouwen een biertje wilden drinken onder aan de berg. En ik moest mee, jammer... ;)

donderdag 16 augustus 2012

Parkeer hier...

Atelier

Hele dag gewerkt aan een aantal tekeningen van mijn stad Callosa. Wil dertien verschillende ontwerpen maken. Heb er nu negen klaar. En kies er dan een paar uit om ruimtelijk te maken. Ben wel benieuwd hoe ze eruit zullen zien als ze van metaal zijn gemaakt. Deze studies wil ik thuis verder uitwerken. Het idee om ze dan te laten gieten in ijzer lijkt me wel wat. Of misschien kies ik wel voor totaal wat anders. Kwam een boeiend beeld tegen die gemaakt was van Travertijn, silver blue. Dit vindt ik wel een erg mooie steensoort. De ontwerpen lenen zich heel goed voor deze steen. En het idee om weer eens in een steen te werken leek me ook een leuke uitdaging. Fijn dat alles mogelijk is...

La Nucia

Samen met Joan en Connie naar La Nucia, een dorpje verder op, waar ze een processie vierden. We hebben eerst gegeten in een restaurant met een prachtig uitzicht op Polop. Na lekker hebben gegeten zijn we La Nucia in gelopen. Het dorp was ontzettend gezellig aangekleed. Allemaal leuke lichtjes en hier en daar knallend vuurwerk. Het is een groot feest als de heilige maagd wordt rond gedragen. Alle Spanjaarden zijn super netjes gekleed. Leuk om gezien te hebben. Met de taxi terug naar Callosa en hebben nog een biertje gedronken voor het slapen gaan op het grote plein. Dat was dag 15 alweer.