woensdag 29 augustus 2012

Negenentwintig dagen

Vandaag is het negenentwintig dagen geleden dat ik in Spanje aankwam. Vanavond kwam het zo uit dat ik toch maar weer eens ben gaan eten in de pizzeria, waar ik de tweede dag ook had gegeten. Toen dacht ik niet al te vroeg te gaan eten want ja Spanjaarden eten laat. Ik was de enige die daar aan het eten was en om tien uur werd ik toch heus weggekeken. En als je daar zo in je eentje bent op de tweede dag en in de pizzeria dan smaakte je pizza ook helemaal niet lekker.

Maar... vandaag 'n heerlijk, een andere dat wel, pizza gegeten. En nu denkende... jee nog twee dagen en het is de maand voorbij. Het werd na de tweede dag steeds beter, gelukkig, maar nu negenentwintig dagen later is is het jammer dat je voelt dat het afscheid nemen begint.

Bijvoorbeeld de klok die elk kwartier aangeeft wat de tijd is. Een keer kwart over, twee keer half, drie keer kwart voor en zoveel keer de tijd. Het boeiende mij omdat de klokken veel te vertellen hebben in het dorp. Je hoort niet alleen wat de tijd is, maar ook wanneer er een bruiloft is en het lange inluiden van de processie of als er iemand is overleden.
Want deze maand in Callosa zijn er, ik denk inclusief vandaag, ongeveer tien mensen overleden. Je ziet het aan de pamfletten aan de muren en je hoort het aan het droevig luiden van de klokken. Dit gebeurt dan op de avond voor de begrafenis en op de dag zelf. Indrukwekkend dat het luiden zo vaak op de dag gebeurt en telkens met zijn eigen verhaal.
Wat zou ik nog meer missen...? Ik denk toch wel de helder blauwe zee de zon die zo vertrouwd aan de hemel bleef schijnen. Oké op drie dagen na niet, maar de warmte is erg fijn. En bovenal het licht dat zo ontzettend mooi is. En de heldere kleuren.

Het is alweer laat morgen maar eens verder schrijven hoe ik mijn laatste dag ervaar... Welterusten.

Geen opmerkingen: