Vroeg op de wekker ging om 6 uur en om 7.15 op weg naar Calpe. De meeste Spanjaarden lagen nog op een oor, want het was heerlijk rustig op de weg. Hier is namelijk s'avonds, op z'n minst tot 12 uur, het leven nog in zijn volle glorie. Kinderen die spelen, honden die blaffen, katten die vechten, mensen die gezellig praten, huizen en de straten die als luidruchtige cajons fungeren. Je weet wel zo'n Spaans klankendoosje ;) Met zo'n levensritme heb je je rust ook wel nodig.
Calpe was dichterbij dan ik had verwacht, zo en nu die roze flamingo's spotten... Maar eenmaal in het dorpje kwam ik in het doolhof van de eenrichting straatjes, help. Met klots oksels vond ik de weg weer terug richting Altea en heb daar een frisse duik in het blauwe water genomen. Binnenkort nog maar eens een poging wagen.
Verder waaien op de koele bries van Callosa inspirerende dingen binnen. Fascinaties in het voorbijgaan die me stil laten staan, om vast te leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten